Μία απάντηση της Αφροδίτης Παπαθανάση στο άρθρο του Γιάννη Σιδέρη «ο Γιώργος ...πήρε το όπλο του!»

Παραθέτουμε το άρθρο του Γιάννη Σιδέρη ''ο Γιώργος ...πήρε το όπλο του!'' που αφορά στην πολιτική περίοδο 2009-2011. Ο Σιδέρης ασκεί κριτική σε ΓΑΠ αξιοποιώντας την προσωπική επαφή του με τον τότε πρωθυπουργό, τα χριστούγεννα του '09, σε ένα event του ΓΑΠ με διαπιστευμένους συντάκτες στο Μέγαρο Μαξίμου.

Κατόπιν, παραθέτουμε ένα πολιτικό σχόλιο-απάντηση στο άρθρο από την Αφροδίτη Παπαθανάση [στάλθηκε στο email του epikairo], βουλευτή Φωκίδας του ΠΑΣΟΚ που συμμετείχε στην πολιτική προσπάθεια την επίμαχη περίοδο 2009-2012, η οποία χαρακτηριστικά αναφέρει ''Αποδέχομαι και βάρος και ευθύνη. Θέλησα όμως κάτι να πω και εγώ'':


του Γιάννη Σιδέρη: Παραμονές Χριστουγέννων του 2009, και ο τότε πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου, κάλεσε, ως είθισται, τους διαπιστευμένους συντάκτες, στο μέγαρο Μαξίμου, για ένα κρασί στα όρθια και ανταλλαγές ευχών ενόψει των γιορτών.

Επικρότησα μέσα μου την ατμόσφαιρα λιτότητας – ελάχιστα μπουκάλια κρασί και κάποια αναψυκτικά. Δεκάδες δημοσιογράφοι, και τηλεοπτικά συνεργεία. Ο κ. Παπανδρέου εισήλθε με τη συνοδεία υπουργών και συμβούλων, χαιρέτησε προσωπικά κάθε έναν με ευγένεια - αυτό το έχει- και χάθηκε στα πηγαδάκια που τον περιστοίχισαν.

Κάποια στιγμή βρεθήκαμε ενώπιος ενωπίω.
(Σημείωση: Να σημειωθεί ότι είχε αχνά εκείνη εποχή αρχίσει να πλανιέται στα ΜΜΕ, το ενδεχόμενο μελλοντικών οικονομικών δυσκολιών. Η μόνη που είχε ανησυχήσει προσώρας ήταν η Βάσω Παπανδρέου, αλλά αυτό το μάθαμε αργότερα, όταν σε μια συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας είπε στον Γιώργο Παπακωνσταντίνου, ήρθα στο γραφείο σου τον Οκτώβριο, σου είπα πάρε άμεσα μέτρα γιατί στην οικονομία τα πράγματα είναι επικίνδυνα, και συ με κοιτούσες σαν να ήμουν UFO).

Μόλις τρεις μήνες είχαν περάσει από τις εκλογές, η κυβέρνηση έπλεε ακόμη σε πελάγη επινίκιας ευτυχίας, είχε δώσει την πρώτη δόση του επιδόματος αλληλεγγύης, γιατί «το πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ ήταν αδιαπραγμάτευτο», ενώ είχε ανοίξει και το αδιανόητο opengov, όπου από το ιντερνέτ έψαχνε βιογραφικά να στελεχώσει τον κρατικό μηχανισμό, λες και μια κυβέρνηση δεν έχει ιδεολογική ταυτότητα αλλά είναι ανώνυμη εταιρία.

Είπα λοιπόν στον Παπανδρέου: κε Πρόεδρε, οι δυο αιμάσσουσες πληγές της Οικονομίας είναι οι εφορίες και η Υγεία. Εσείς με το opengov έχετε αφήσει τις εφορίες και τα νοσοκομεία ακέφαλα. Από κει διαρρέουν πολύτιμοι πόροι για τη χώρα. Μου απάντησε ότι ακριβώς επειδή η κατάσταση είναι τέτοια, θα κάνουμε έστω και ένα χρόνο για να βρούμε τους καλύτερους. Μα έχετε χρόνο κε πρόεδρε; συνέχισα . Στην οικονομία τα πράγματα δυσκολεύουν. Η απάντηση ήταν πανομοιότυπη! Αφού δεν βρήκα ανταπόκριση, συνέχισα με την επόμενη ερώτηση-διαπίστωση: Κε πρόεδρε, για την ανάπτυξη δεν έχετε πει τίποτα. Πως δεν έχουμε πει, με ...αποστόμωσε. Δεν έχουμε πει ότι θα κάνουμε τα κτήρια πράσινα; (σ.σ. εννοούσε ότι θα δοθούν χρήματα για να γίνουν τα κτήρια «ενεργειακά», δηλαδή να μπουν άλλες πόρτες, διπλά τζάμια προκειμένου να κρατούν τη θερμοκρασία, και σε μερικά που άντεχε η δομή τους, να φυτευτεί χλόη στις ταράτσες). Στην απορία μου ότι αυτά όντως τα έχει πει, και είναι ωραία και νεωτερικά, αλλά δεν θα έλεγε κανείς ότι συνιστούν ανάπτυξη, ο κ. Παπανδρέου απάντησε δι' ερωτήσεως : Πως δεν συνιστούν ανάπτυξη, δεν θα κυκλοφορήσει χρήμα;

Εκεί τελείωσε η αδιέξοδη συνομιλία. Μετά από κάποιο διάστημα ήρθαν τα γεγονότα, ήπια στην αρχή, με αυξανόμενη ταχύτητα και τραχύτητα στη συνέχεια, δραματικά έως τώρα, και όχι ευοίωνα για το μέλλον. Μπήκαμε σε μια δύσμορφη εποχή της μεταπολεμικής ιστορίας μας, με σκοτεινές πτυχές όσον αφορά τον τρόπο που οδηγηθήκαμε σε αυτή: κατά πόσο π.χ. δεν ήξερε ο τότε πρωθυπουργός την κατάσταση της Οικονομίας, αφού ο Προβόπουλος είχε μιλήσει για διπλάσιο έλλειμμα ως το τέλος του '09, και αφού, επίσης, η επιστολή Αλμούνια προς την κυβέρνηση Καραμανλή που εμπεριείχε παρόμοιες προειδοποιήσεις, είχε διαρρεύσει στο ΒΗΜΑ στις αρχές του Καλοκαιριού του '09.

Ο κ. Παπανδρέου αποφάσισε μια ιστορικών διαστάσεων κίνηση, χωρίς να συσκεφθεί με τον πρώην πρωθυπουργό (τον είχε διαγράψει μεν, αλλά σε τέτοιες στιγμές που ακροζυγιάζεται το μέλλον ενός λαού, παραμερίζονται οι μικροκομματικές έριδες), ούτε έστω, προσέτρεξε στην πείρα των πρώην υπουργών Οικονομίας των πασοκικών κυβερνήσεων. Μοναδικοί του σύμβουλοι κάποιοι μακρινοί επώνυμοι καθηγητές-αστέρες, όχι και τόσο δεινοί γνώστες των ιδιαιτεροτήτων της ελληνικής οικονομίας, και οι λεγόμενοι κηπουροί του (κάποιοι εκ των οποίων σοβαροί άνθρωποι, αλλά πέραν της προτίμησης που τους είχε ο κ. Παπανδρέου, δεν είχαν κάποια νομιμοποίηση από κάποιο εκλογικό ή κομματικό σώμα, και κυρίως δεν είχαν την εμπειρία να χειριστούν ένα τόσο βαρυσήμαντο γεγονός

Με τέτοιο επιτελείο η χώρα μπήκε στην επικράτεια του ζόφου, να μετράει αυτοκτονίες, φτώχεια, πείνα, και νέους με σκοτεινό μέλλον.

Ο κ. Παπανδρέου δεν έκανε εκλογές τον Φεβρουάριο του '10, με άλλο πρόγραμμα, όπως του είχε γίνει και σχετική εισήγηση, δεν έκανε δημοψήφισμα πριν το μνημόνιο, αλλά θυμήθηκε την λαϊκή νομιμοποίηση για τις πράξεις του, το Φθινόπωρο του '11, με τα γνωστά αποτελέσματα ενώπιον Μέρκελ και Σαρκοζί. ( δεν έκανε επίσης εξεταστική για τα εγκληματικά οικονομικά πεπραγμένα της κυβέρνησης Καραμανλή, ούτε επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου που του πρότεινε η Αριστερά - αλλά αυτό είναι άλλη πονεμένη ιστορία).
Τώρα, αφού ενέταξε την κρίση στο βιογραφικό του και την περιέφερε στα παγκόσμια πανεπιστήμια και φόρα, πάντα αυτοδοξαζόμενος στο ρόλο του καλού που οι κακοί ξένοι δεν του έδωσαν πίστωση χρόνου, δείχνει να ετοιμάζει το come back του, και καταψηφίζει την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών –αιτιολογία η ασυμφωνία με τις αρχές του! Σωστή η καταψήφιση ως μεμονωμένη πράξη, αλλά κατά πόσο πείθει; Πόσο τον εμπόδισαν οι αρχές του να αποκεφαλίζει βουλευτές γιατί καταψήφιζαν τις περικοπές στις συντάξεις των ηλικιωμένων;
Το κείμενο αυτό κλείνει εδώ, ανολοκλήρωτο, αφού η συνέχεια είναι μπροστά μας. Ερέθισμα για την ανάρτησή του αποτελεί η ..μαχητική επανεμφάνιση Παπανδρέου. Επίσης το κείμενο δεν εντάσσεται στην διαμάχη που ξέσπασε με τον κ. Βενιζέλο.
Για την καταστροφική και αυτοκαταστροφική πορεία του τελευταίου έχουμε καιρό. Έτσι κι αλλιώς το εκλογικό αποτέλεσμα, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, θα είναι σισύφειος βράχος για τον νυν αντιπρόεδρο – δίκαιη κατάληξη φυσικά, αφού τόσο απερίσκεπτα και βουλιμικά ενήργησε για να διαδεχθεί τον Παπανδρέου, σε μια εποχή που κανείς ούτε ...στον εχθρό του δεν θα ευχόταν να είναι πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ...

ΥΓ: Για τυχόν αμφισβήτηση: παρών στην συνομιλία με τον κ. Παπανδρέου ήταν ο έγκριτος πολιτικός συντάκτης κ. Λάμπρος Καλαρρύτης.


Της Αφροδίτης Παπαθανάση: Αποδέχομαι και βάρος και ευθύνη. Θέλησα όμως κάτι να πω και εγώ. Πως τα είδε η άλλη πλευρά.

1. Την περίοδο 2009 - 2011 ήρθαμε απέναντι σε μοναδικές καταστάσεις.
2. Για την κρίση , πως φτάσαμε , τι ξέραμε και τι όχι, για τις ευθύνες Καραμανλή, για τις ευθύνες της Επιτροπής και του Μπαροζο σχεδόν όλα έχουν ειπωθεί. Και στην εξεταστική στις αρχές του 2012 και τελευταία με την έκθεση του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου.
3. Ποιος διαβάζει μέσα απο "ντοκουμέντα" ; Μάλλον ελάχιστοι. Ακόμη η ανάγνωση του "ξέρω εγώ" , "νομίζω εγώ" , ειναι η ευκολότερη. Γιατί; Γιατί κουβαλά και τη συναισθηματική φόρτιση και το εγώ και την ταμπέλα των αριστερών , αμεμπτων κριτών και λίγο νεφελιμ και λίγο σενάριο συνομωσιας.
Τέλος και το κυριότερο κουβαλά μίσος. Μίσος απέναντι σε όλους εμάς που δεν ήμασταν αρκουντως αριστεροί - και δεν ακούγαμε τη Βάσω ( 70 χρόνια υπουργός η Βάσω ) - μίσος απέναντι στον ΓΑΠ που δεν "κατάλαβε" επαρκώς και εγκαίρως τι έγινε. Αυτό ειναι το σενάριο σας. Αυτό με διαφορετικές διαβαθμισεις και συναισθηματικές φορτίσεις περιφέρεται.
4. Σε κείμενα κριτικής λοιπόν συνεχίζουν και λείπουν κομβικά σημεία , απο επισημα στοιχεία και ντοκουμεντα ΠΟΥ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΑΝ πουθενά, απο την ΜΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ της Επιτροπής, απο τον αγώνα δρόμου για το ΜΗΧΑΝΙΣΜΟ ΣΤΗΡΙΞΗΣ , απο τα μέτρα του προϋπολογισμού του 2010, τα μέτρα του Φεβρουαρίου και του Μαρτίου του 2010 , απο τις δηλώσεις του ΤΡΙΣΕ , απο την άρνηση της ΕΚΤ και της Ευρωζώνης να δει τα πράγματα εγκαίρως και στη σωστή τους διάσταση , απο την απόφαση της Ντοβιλ κλπ.κλπ.κλπ.
5. Ολα τα παραπάνω , επιμελώς γαργαρα. Τα ίδια και τα ίδια. Για το επίδομα αλληλεγγύης το οποίο σε σχέση με την έκτακτη εισφορά ήταν +500 εκατ στον προϋπολογισμό , το opengov - το οποίο πήγε αργά - αλλά ήταν σαφώς καλύτερη λύση του 4-2-1 και του dream team kalamata.

6. Αυτό που με πονάει κάθε μέρα ειναι , πως ναι τα πράγματα θα μπορούσαν να ειναι λίγο καλύτερα και λίγο δικαιοτερα, αν στη χώρα υπήρχε συνειδητοποιημένο πολιτικό δυναμικό. Δεν υπήρξε και δυστυχώς δεν υπάρχει. Ούτε τα μοντέλα της αργετινης και της βενεζουελας ειναι τα καταλληλότερα , ούτε οι Ρώσοι , οι κινέζοι κλπ (άλλες εξωγενείς θεότητες) αγόρασαν ομόλογα και χρέος.
7. Με πονάει το μίσος που σπειρατε και οι στρεβλώσεις που πλέον δημιουργήσετε , τουλάχιστον εσείς που ούτε την πρόθεση είχατε και την δυνατότητα να δείτε και να αξιολογήσετε έχετε.
8. Με πονάει που εμεις στα δύσκολα , αντι να δουμε το στοχο και να καταλαβουμε οτι δεν υπαρχει προσωπικο αυριο για κανέναν απο εμάς - εν μεσω τετοιας κρισης - ειδαμε τουλαχιστον ευτραπελα , επικοινωνιακες δηθεν διαρροες ηρωισμων και "ξερω εγω"- οταν λογω ευαισθησιας θεματων και πληροφοριας γινονταν εκλησεις για μη διαρροες - και μια λανθανουσα βεντέτα του 2007. Τι λέω , τα ξέρεις..
9. Ποιος σας είπε πως οι αποφάσεις ήταν εύκολες και ανεμελες;
Και ποιος σας είπε πως υπήρχαν έτοιμα ή γνώριμα βήματα. Κάθε μέρα διαφορετική .
10. Που ήταν οι φωνές σας για λιγότερο μίσος ; Που ήταν οι φωνές σας για ανάγκη εθνικής προσπάθειας; Που ήταν οι φωνές που έβαζαν τον κάθε "ημιθεο" γνώσης του 70 και του 80 στη θέση του; Οταν σήμερα η ΕΕ και η ΕΚΤ επίσημα αναφέρουν ότι δεν δέχονταν κουρεμα του χρέους το 2010 γιατί αυτοί που επικαλούνταν και δημόσια - με διαρροες εννοω- αυτές τις λύσεις δεν ειναι σήμερα αντικείμενο των ερωτημάτων σας.

11. Αρα ότι και αν κάναμε , ότι κι αν κάνουμε θα συνεχίσετε την ίδια τακτική. Τα ίδια "αστεία" , οι ίδιες διηγήσεις , οι ίδιοι αφορισμοί. Γιατί αν πείτε αλλιώς χάνετε "βαθμίδες" στο παιχνίδι του καλού και του κακού. Εμείς οι κακοί , εσείς ολα τα σωστά. Η ποιότητα των ΜΜΕ , της δικαιοσύνης κλπ δεν είδα κανέναν να τον απασχολεί ένα μέσω εθνικής κρίσης.
12. Κάναμε πολλα λάθη. Και ειναι δύσκολο γιατί θα ζήσουμε μια ζωή με το βάρος αυτό. Αυτό που ήρθε απεναντι ήταν το κύμα των λαθών δεκαετιών, αν το θυμάστε και αυτό καμμιά φορά , έτσι να το λέτε...
13. Και αν εμείς και κυρια ο ΓΑΠ πρέπει να κριθούμε και αρνητικά και αυστηρά και αυτό να γινει. Αρκεί , για λόγους δεόντολογιας να μιλήσετε και για τους υπόλοιπους , κόμματα , προσωπικότητες, ακαδημαϊκούς, δημοσιογράφους κλπ. Δηλαδή τα Ζάππεια , ο τραμπουκισμος , τα πρωιναδικα κλπ δεν σου θυμισουν κατι ;
14. Δεν σκοπεύω να πείσω κανέναν.
Κείμενα - ντοκουμεντα - με ημερομηνίες και διευθύνσεις υπάρχουν , οποίος θέλει ρίχνει μια ματιά.
15. Οσο για το σχόλιο για τις διαλέξεις του ΓΑΠ ανα τον κόσμο και εγώ θα ήθελα ο ακαδημαϊκός και πολιτικός κόσμος της χώρας να συμμετάσχει στο διεθνές φόρουμ γνώσης, άποψης και θέσεων. Εκτός λαμπρων νέων επιστημόνων ελάχιστοι πέραν και του ΓΑΠ συμμετέχουν. Και αυτό ειναι κρίμα.
16.Δυστυχώς το νυν πολιτικό δυναμικό προτιμά να ειναι παράθυρο στα κανάλια. Ξανά κρίμα.

ΥΓ.
17.Τράπεζες.
Το άρθρο δεύτερο ακολουθεί κοινοτικό κανονισμό - απο τον 07.2013 - και ένα μέρει την επιστολή Αλμουνια 03.2014 .Εκτός του σημείου της πώλησης σε τιμή κατώτερη. Οπου και ο Αμουνια επισημαινει τον κινδυνο μεταφορας δημοσιας περιουσιας σε ιδιωτες.
Και όπως ξέρεις ακόμη και με κανονισμούς κοινοτικούς σε ειδικές περιπτώσεις η κάθε χώρα μπορεί να ζητήσει ad hoc λύση ή αντιμετώπιση. Τα παραπάνω ειναι τα "τεχνικά" .
Τα πολιτικά τα είπε ο ιδιος και ειναι σπουδαιότερα.

18. Σου γράφω με μεγάλη αγάπη και σεβασμό. Απλά λέω την δική μου πλευρά.

- See more at: http://www.epikairo.gr