Εκεί που κανείς δεν πρόκειται να συναντήσει καμία έκπληξη είναι στην περίπτωση της «ελιάς», όπου η κοινωνία έχει ήδη δείξει τα δόντια της αποδοκιμάζοντας κυρίως τον Ευάγγελο Βενιζέλο [ο πλέον αντιδημοφιλής επικεφαλής κόμματος με χαώδη διαφορά από τον προηγούμενο]. Το μόνο που απομένει είναι να αποτυπωθεί ο βαθμός αποτυχίας και επί αυτού εργάζεται ο Βενιζέλος, ο οποίος σίγουρα δεν επιθυμεί άμεσα εθνικές εκλογές. Πριν όμως δούμε τους τρόπους με τους οποίους θα σχεδιάσει ο Βενιζέλος τη δική του σωτηρία, την οποία έχει μεγαλομανώς έχει ταυτίσει με αυτή της χώρας, ας εστιάσουμε στα 2 πραγματικά πολιτικά ζητήματα που θα προκύψουν από το μονοψήφιο ποσοστό που διαφαίνεται ότι θα πάρει η «ελιά» στις ευρωεκλογές:
1) Ζήτημα ηγεσίας
2) Εκλογή προέδρου από τη βάση
Στην εκλογική αποτυχία, όπως και στην επιτυχία, οι ευθύνες είναι ιεραρχικές, με μεγαλύτερη αυτή του προέδρου του κόμματος. Έτσι, τόσο η Κ.Ο του ΠΑΣΟΚ όσο και τα μέλη του εθνικού συμβουλίου αλλά και οι τοπικές οργανώσεις οφείλουν να θέσουν ζήτημα ηγεσίας και να μην αφήσουν να μεταφερθεί η ευθύνη στα συλλογικά όργανα και μόνο. Είναι πια ξεκάθαρο ότι το πρόβλημα για το ΠΑΣΟΚ έχει όνομα και αυτό είναι ο πρόεδρός του. Δε μπορούμε να κρυβόμαστε πια πίσω από το δάχτυλό μας και θα πρέπει να εντατικοποιηθεί στο δημόσιο διάλογο η οφειλόμενη ανάληψη ευθυνών από τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ.
Το δεύτερο το οποίο θα πρέπει να διαφυλάξει το ΠΑΣΟΚ ως κόρη οφθαλμού είναι η εκλογή προέδρου από τη βάση. Οποιαδήποτε άλλη στρατηγική θα έχει ως στόχο την αλλαγή του καταστατικού και την εκλογή προέδρου από συνέδριο θα είναι καταστροφική για τη δημοκρατική παράταξη. Ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ θα πρέπει να κρατήσει στο μυαλό του αυτά τα 2 σημεία και πάνω σε αυτά να διεξαχθεί η πολιτική συζήτηση για το αύριο του ΠΑΣΟΚ.
Ο τρόπος με τον οποίο θα μπορούσε να διασωθεί ο Βενιζέλος θα ήταν να προχωρήσει σε ένα έκτακτο συνέδριο, στο οποίο θα θέσει όλα τα ζητήματα στο τραπέζι αλλά και θα αναδείξει νέα όργανα, αφήνοντας το ζήτημα ηγεσίας απ' έξω και προαναγγέλοντας την αποχώρησή του σε δεύτερο χρόνο, με άλλοθι τη σταθερότητα. Έτσι, ο Βενιζέλος θα κέρδιζε πολιτικό χρόνο, θα δημιουργούσε τις κατάλληλες συμμαχίες {ήδη έδωσε τα χέρια με Λοβέρδο} και θα μπορούσε ακόμη να δρομολογήσει τη διάδοχη κατάσταση ή μία ενδεχόμενη δυαρχία.
Το ΠΑΣΟΚ μπορεί να παραμείνει εγγυητής σταθερότητας ενώ ταυτόχρονα είναι αναγκαίο να προχωρήσει στις εσωτερικές διεργασίες που θα του δώσουν εκ νέου προοπτική ως χώρο για τη χώρα. Τα πάντα ξεκινούν από τον επικεφαλής. Ανασυγκρότηση με παραμονή του Βενιζέλου στο τιμόνι του πασοκ θα είναι ακόμη ένα τρικ που θα αποτελέσει σανίδα σωτηρίας για τον ίδιο, όπως άλλωστε συνέβη και με το εγχείρημα της «ελιάς». Η κοινωνία και κυρίως ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ κουράστηκε από τις θεατρικές αυτές παραστάσεις και η φθίνουσα δημοσκοπική πορεία του ΠΑΣΟΚ είναι η καλύτερη απόδειξη γι' αυτό.
Το ΠΑΣΟΚ χρειάζεται μία άλλη ηγεσία που να ενώνει, να εμπνέει, να έχει ως αφετηρία το διψήφιο ποσοστό, να έχει στις τάξεις του μία σειρά παλιών στελεχών αλλά και πολλά νέα πρόσωπα στη σύνθεσή του, και, με αυτό το στελεχιακό δυναμικό να σχεδιάσει την επόμενη μέρα, με ένα νέο προοδευτικό πλαίσιο, συνεργασία με τις ευρύτερες προοδευτικές δυνάμεις και ένα νέο μοντέρνο κόμμα με νέα δομή και λειτουργία. Δεν υπάρχει άλλος χρόνος για χάσιμο. Ήδη χαρίσαμε πολλά στο συντηρητισμό που μας περιβάλλει και πνίγει με το μαρτύριο της σταγόνας τον προοδευτισμό μας.
- See more at: http://www.epikairo.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.