Στον απόηχο των εκλογών του Μαΐου και λίγες ώρες από την ανακοίνωση του νέου κυβερνητικού σχήματος νιώθω την ανάγκη να κάνω μια σύντομη δημόσια παρέμβαση που αφορά την πορεία του πολιτικού χώρου στον οποίο δραστηριοποιούμαι. Θέλω να εκφράσω για πολλοστή φορά την αγωνία μου για το σήμερα και το αύριο του Πα.Σο.Κ., ενός κινήματος που για δεκαετίες αντιπροσώπευσε την μεγάλη κεντροαριστερά και πλέον βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση!
Να επισημάνω το δεδομένο πως δεν έχω αμιγώς κομματική πορεία αλλά αναδείχθηκα στην αυτοδιοίκηση από ευρύτερες κοινωνικές συνθέσεις. Αυτό είναι πιθανό να με προικοδοτεί με μία καθαρότερη ματιά στα γεγονότα και σίγουρα με απελευθερώνει από ανούσιες οριοθετήσεις και αναλύσεις στη βάση της διατήρησης των ισορροπιών.
Θα πρέπει να ξεκαθαρίσω πως εξ αρχής ήμουν αρνητικός στη δημιουργία της Ελιάς. Όχι, βεβαίως, γιατί δε θέλω τη συνεργασία συγγενών ιδεολογικοπολιτικών χώρων, ούτε γιατί διακατέχομαι από κάποιο σύνδρομο ολικής άρνησης. Ο λόγος της δυσπιστίας μου ήταν απόλυτα σαφής. Η υπόθεση της ενωμένης κεντροαριστεράς όταν συμπυκνώνεται σε διευθετήσεις κορυφής τότε ευτελίζεται! Δεν αφορούν κανέναν μας τα πήγαινε-έλα του Λοβέρδου και των υπόλοιπων αγαπημένων παιδιών του συστήματος.
Η παραπάνω εκτίμηση επισφραγίστηκε από την κοινωνία με το οδυνηρό εκλογικό αποτέλεσμα των Ευρωεκλογών. Παρά τις διαρκείς απειλές για επερχόμενη κυβερνητική αστάθεια, την επικοινωνιακή στόχευση στο θυμικό των παλαιών ψηφοφόρων του Πα.Σο.Κ. και την έντονη κινητοποίηση υποψήφιων Ευρωβουλευτών λόγω της υιοθέτησης σταυρού προτίμησης η Ελιά δεν κατάφερε να πείσει! Ψηφίστηκε από το 8% των συμπολιτών μας, δηλαδή λιγότερο από 2 στους 3 που ψήφισαν Πα.Σο.Κ. στις εκλογές του 2012! Η συρρίκνωση αυτή οδήγησε την παράταξη σε ιστορικά χαμηλά ποσοστά αφού για πρώτη φορά, στις τέσσερεις δεκαετίες ύπαρξης της, περιορίστηκε σε μονοψήφια εκλογική απόδοση!
Έπρεπε λοιπόν, το εκλογικό μήνυμα ν” αναλυθεί με τη δέουσα σοβαρότητα και ειλικρίνεια. Οι ηγεσίες πρέπει να έχουν θάρρος. Να παραδέχονται τις ήττες και να διαχειρίζονται με σωφροσύνη τις νίκες. Αντί αυτού ο Βαγγέλης Βενιζέλος και προσκείμενα σε αυτόν στελέχη τη συντριβή τη βάπτισαν επιτυχία! Θριαμβολογούν στη βάση της αστείας συλλογιστικής πως το αποτέλεσμα ήταν ανώτερο των δημοσκοπικών εκτιμήσεων!
Επιπροσθέτως, ο εμπαιγμός της κοινής λογικής επεκτείνεται έτι περαιτέρω καθώς με αφορμή την υποτιθέμενη αυτή νίκη διεκδίκησαν και πέτυχαν μεγαλύτερη συμμετοχή σε κυβερνητικές θέσεις. Προκύπτουν επομένως νέα συμπεράσματα, διότι η ερμηνεία της εκλογικής ήττας ως νίκη ίσως φανερώνει πολιτική δειλία, όμως η εξαργύρωση αυτής με πρόσθετα κυβερνητικά οφίκια είναι χονδροειδέστατος αμοραλισμός!
Στο παραπάνω αναπτύσσεται το αντεπιχείρημα ότι θέλουν να αποτελέσουν το προοδευτικό πρόσημο στην κυβέρνηση. Παριστάνουν δηλαδή πως δεν καταλαβαίνουν ότι αυτό έχει καταντήσει το πλέον σύντομο πολιτικό ανέκδοτο!
Που εκδηλώθηκε η προοδευτικότητα; Στο κλείσιμο της ΕΡΤ; Στην κατάργηση της δημοτικής αστυνομίας και των σχολικών φυλάκων; Στο θέμα της Συρίας; Στον τρόπο διαμοιρασμού του πρωτογενούς πλεονάσματος; Στις πρόσφατες ρυθμίσεις για τα μεταλλαγμένα; Στη σχεδιαζόμενη ιδιωτικοποίηση του νερού; Που; Μετέχουν λοιπόν με προοδευτικό μανδύα σε μία αυταρχική κυβέρνηση που δε σέβεται και δεν υπερασπίζεται την ελευθεροτυπία, την αυτοδιοίκηση, την ειρήνη, το περιβάλλον, τα δημόσια αγαθά και εν γένει τους πολίτες!
Με βάση όλα τα παραπάνω, γίνεται ολοφάνερο πλέον πως πρέπει να δρομολογηθούν εξελίξεις! Όσοι απεμπόλησαν τις αρχές, τις αξίες και τις ιδέες εκείνες που δίνουν υπόσταση, νόημα και περιεχόμενο στο σοσιαλιστικό κίνημα δεν έχουν θέση ανάμεσα μας. Χρειάζεται ουσιαστικό πολιτικό συνέδριο που θα αποφασίσει νέες κατευθύνσεις και θα εκλέξει νέα όργανα με πρόσωπα ικανά να χαράξουν πορεία ανασύστασης.
Κλείνοντας, δε γίνεται να μην αναφερθώ στα περί 5ης Φάλαγγας, στην οποία προφανώς ανήκω και εγώ σύμφωνα με το σκεπτικό που ανέπτυξε ο Βαγγέλης Βενιζέλος. Αν είχαμε κοντή μνήμη ίσως να είχαμε ξεχάσει τι έγινε στο Ζάππειο πριν 7 χρόνια όμως σίγουρα θα θυμόμασταν τι έγινε στις Κάννες το 2011!
*Ο Γιάννης Γεωργαντάς είναι δημοτικός σύμβουλος Αθηναίων και το άρθρο του δημοσιεύθηκε αρχικά στο blog epikairo.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.