Οι επικεφαλής της υπενθύμισαν στην ελληνική κυβέρνηση ότι οι υποχρεώσεις της έναντι του Μνημονίου υφίστανται, αλλά η ίδια δεν τις εκπληρώνει επαρκώς και αυτό θα έχει συνέπειες. Και, φυσικά, φρόντισαν να κόψουν τον βήχα στους υπουργούς που υπόσχονται φορολογικές ελαφρύνσεις και άλλες παροχές – στον βωμό της πορείας προς τις εκλογές.
Επιπλέον οι τροϊκανοί προειδοποίησαν την κυβέρνηση ότι τον Σεπτέμβριο θα είναι απαιτητικοί σε ό,τι αφορά το ασφαλιστικό, τις απολύσεις, τις ιδιωτικοποιήσεις και τις λοιπές υποχρεώσεις της χώρας.
Ολα αυτά φυσικά μόνο τη θεωρία «διώχνουμε την Τρόικα» ή «δεν την υπολογίζουμε» δεν επιβεβαιώνουν. Και η μόνη αντίδραση της κυβέρνησης ήταν να πάρει τη σκυτάλη ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και να δηλώσει ότι θα επιμείνει στις φοροελαφρύνσεις.
Φυσικά, κανείς δεν πείθεται.
Τι δείχνουν όμως όλα αυτά, πέραν της επιβεβαίωσης ότι η χώρα τελεί πάντα υπό διεθνή οικονομικό έλεγχο και ότι οι δανειστές έχουν τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο;
Δείχνει κάτι πολύ πιο ουσιαστικό.
Οτι η πορεία εξόδου από την κρίση βρίσκεται στον αέρα. Οτι τα βήματα που έγιναν ως τώρα είναι μετέωρα. Και ότι η οικονομία βρίσκεται στην κόψη του ξυραφιού. Αυτή τη στιγμή η χώρα είναι σαν τον ποδηλάτη που αν σταματήσει θα πέσει.
Δεν το δείχνουν μόνο οι παρατηρήσεις των τροϊκανών, ή μάλλον αποτυχημένη δεύτερη απόπειρα εξόδου στις αγορές, η ανάπτυξη που δεν έρχεται. Το δείχνει και η διαπίστωση ότι ανάμεσα στους κοινοτικούς και διεθνείς παράγοντες, που έχουν υποστηρίξει θερμά την ελληνική προσπάθεια, άρχισε να δημιουργείται ξανά κλίμα αμφιβολίας.
Με άλλα λόγια, η κατάσταση είναι ιδιαίτερα εύθραυστη. Κι αρκεί μια στραβοτιμονιά από την πλευρά της Αθήνας για να επιστρέψουμε στην εποχή των επικρίσεων.
Αυτό, όμως, θα είναι το χειρότερο που μπορεί να συμβεί στη χώρα.
Γιατί όχι μόνο δεν πέρασε τον κάβο, όπως ισχυρίζεται η κυβέρνηση για να επαινέσει τον εαυτό της, αλλά έχει μπροστά της το μεγαλύτερο πρόβλημα, αυτό άλλωστε που προκάλεσε κατ' ουσίαν και την κρίση: το υψηλό δημόσιο χρέος. Χωρίς διευθετήσεις, η αποπληρωμή αν δεν είναι αδύνατη, πάντως θα είναι εμπόδιο στην ανάπτυξη καθώς θα δεσμεύει πόρους.
Αλλά το χρέος δεν θα διευθετηθεί επειδή η Ελλάδα είχε – όπως το είχε – πρωτογενές πλεόνασμα στον προϋπολογισμό μιας χρονιάς. Αυτό δεν οδηγεί σε λύση αυτομάτως, όπως κατά κακή εκτίμηση έχει αναφέρει πολλές φορές τώρα ο Πρωθυπουργός, επικαλούμενος την απόφαση που πήρε το Γιούρογκρουπ τον Νοέμβριο του 2012 - η οποία, άλλωστε, θέτει κι άλλες προϋποθέσεις.
Η συζήτηση για το χρέος, όταν αρχίσει, θα είναι μακρά και δύσκολη και η λύση που θα βρεθεί -αν βρεθεί- θα έχει κόστος εξυπηρέτησης. Αυτό δημιουργεί στην ελληνική κυβέρνηση την υποχρέωση να αφήσει τους αυτοβαυκαλισμούς και να δημιουργήσει προϋποθέσεις που θα της επιτρέψουν να μετάσχει στη διαπραγμάτευση με καλούς όρους. Δηλαδή, χωρίς εκκρεμότητες και πάντως χωρίς τη δημιουργία ψευδών εντυπώσεων.
Τα εύθραυστα επιτεύγματα καθιστούν και το κλίμα ευμετάβλητο και συνιστά αυτοπαγίδευση αν η κυβέρνηση συνεχίσει να προβάλει μόνο τα θετικά στοιχεία, αποσιωπώντας τις δυσκολίες και τα ανοικτά μέτωπα. Αν η θερινή εμφάνιση της Τρόικας δεν την προσγείωσε στην πραγματικότητα, τότε η φθινοπωρινή επιστροφή της μπορεί να της επιφυλάσσει δυσάρεστες εκπλήξεις. Που θα τινάξουν στον αέρα -εκτός από την ίδια- και ό,τι θετικό έγινε μέχρι τώρα.
ΕΛΛΗ ΣΤΑΗ
http://www.thetoc.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.