Κυριακή 22 Φεβρουαρίου 2015

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ

του Σταύρου Στραβόλαιμου
Είναι πρωτόγνωρη η στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ από τα ΜΜΕ, με αγιογράφηση και υμνολογία των κυβερνητικών του ενεργειών, καθώς και με αγωνιώδη προσπάθεια να πεισθούν ο πολίτες ότι η κυβέρνηση αγωνίζεται, πασχίζει, αλλά αυτοί οι αναθεματισμένοι Γερμανοί, βρε παιδί μου, δεν μας αφήνουν να πάρουμε μια ανάσα και βάζουν συνεχώς τρικλοποδιές. Περιορίζεται δηλαδή το ζήτημα, ως πρόβλημα συνεννόησης ανάμεσα στην κυβέρνηση της Ελλάδος και των Γερμανών.

Αυτό που πρέπει όμως να γίνει σαφές και κατανοητό, είναι ότι εκτός από το γεγονός της θρησκευτικής προσήλωσης των εταίρων μας σε κανόνες που έχουν συμφωνηθεί, η κυρίαρχη αντίθεση διαχρονικά είναι μεταξύ της Ευρωπαϊκής Δεξιάς και της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας.

Όταν ανέλαβε την πρωθυπουργία ο Παπανδρέου το 2009, υπήρχαν 23 δεξιές κυβερνήσεις στην Ευρώπη, πλήρης δεξιά δηλαδή κυριαρχία, που μέχρι να τις πείσει να αντιδράσουν, τον αντιμετώπισαν όπως γνωρίζουμε με επιφυλάξεις, ειρωνείες και προσκόμματα, σε αντίθεση με την ανοχή και στήριξη που προσέφεραν στον Καραμανλή την περίοδο 2004 – 2009 και τον άφησαν χωρίς έλεγχο να καταστρέψει την οικονομία.

Στην παρούσα φάση λοιπόν με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, κυριαρχεί και πάλι ως επί το πλείστον η Δεξιά στην Ευρώπη, γεγονός που σημαίνει ότι ήταν εκ προοιμίου φανερό ότι οι αντιστάσεις προς ένα κόμμα της «αριστεράς» που επαγγέλλεται μεγάλες ανατροπές εντός και εκτός της χώρας θα ήταν μεγάλες.

Η σημερινή κυβέρνηση του Σύριζα έπρεπε να είχε λάβει σοβαρά υπόψη της βασική αυτή ιδεολογική και πολιτική σύγκρουση που διεξάγεται στην Ευρώπη, να έχει προετοιμαστεί διαφορετικά και όχι να επιμένει πεισματικά σε μια άγονη επιχειρηματολογία, που ούτε θέλουν, ούτε μπορούν να κατανοήσουν οι Δυτικοί και αποδείχτηκε με το προσύμφωνο που αναγκάστηκαν να υπογράψουν.

Όφειλε να έχει ευελιξία για να μπορεί να συγκλίνει με τους ευρωπαίους στην κατεύθυνση προάσπισης του εθνικού συμφέροντος, έχοντας όμως προηγουμένως κατακτήσει βαθιά κατανόηση των συσχετισμών, των αντιθέσεων και την σύγκληση η απόκλιση ζωτικών εθνικών συμφερόντων.

Οι ιδεοληψίες και οι αναφορές στο ευρωπαϊκό ιδεώδες και τις αρχές αλληλεγγύης και κατανόησης, που πρέπει να διέπουν τις σχέσεις ανάμεσα στα κράτη της ευρωπαϊκής ένωσης, μπορεί να ικανοποιούν το δικό της ακροατήριο αλλά στα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα, όλα αυτά ακούγονται παράξενα και δεν έχουν καμία πρακτική αξία.

Υ.Γ Ο ΣΥΡΙΖΑ έχοντας ανεβεί επί πέντε χρόνια στα κεραμίδια της αντιμνημονιακής υστερίας, τα είχε κάνει ίσωμα, κατηγορούσε τους πάντες για εθνική μειοδοσία και υποταγή στους τοκογλύφους δανειστές και δεν άφησε κανένα περιθώριο εθνικής συνεννόησης, με μοναδικό στόχο να κυβερνήσει και τα κατάφερε. Τι περίμενε δηλαδή τώρα; Να του πουν στην δεξιοκρατούμενη Ευρώπη, περάστε και να του παραδοθούν; Αν το ήλπιζε ήταν τραγικό λάθος. Αν οι απαιτήσεις του για κατάργηση μνημονίων και χρηματοδότηση χωρίς δεσμεύσεις ήταν απλώς επικοινωνιακό παιχνίδι για να παραπλανήσει τους «αγανακτισμένους», ήταν μεγάλη αστοχία, διότι θα μπορούσε, εν τω μεταξύ, να συμβεί κανένα ατύχημα σε βάρος της χώρας. Ας ελπίσουμε το αποτέλεσμα της συμφωνίας του Γιούρογκρουπ να τον προσγείωσε πλέον στην πραγματικότητα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.