Η χώρα έχει μνημόνιο, δεν έχει όμως κυβέρνηση και πρωθυπουργό..

Πολύ διδακτική έναντι όλων η διαδικασία ψήφισης του τρίτου μνημονίου, η οποία δεν ανέδειξε μόνο την παθογένεια του κόμματος που έχει την ευθύνη διακυβέρνησης της χώρας, αλλά και την παθογένεια των θεσμών. Κανένα σοβαρό κράτος δεν μπορεί να εκκινά τη διαδικασία της Ολομέλειας στις 4:30 το πρωϊ και να ολοκληρώνεται στις 11 το πρωϊ, εξαιτίας μιας Προέδρου η οποία οδηγεί τον κοινοβουλευτισμό σε πραγματική ασφυξία.

Το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας είχε ως αποτέλεσμα την απώλεια ακόμη και της ελάχιστης δεδηλωμένης των 120 βουλευτών, μιας και επί του τρίτου
μνημονίου ΝΑΙ ψήφισαν 222 (115 μόλις του κυβερνητικού συνασπισμού ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ) 64 ΟΧΙ και 11 ΠΑΡΩΝ, με τις απώλειες της κυβερνητικής πλειοψηφίας να οδηγεί τον Αλέξη Τσίπρα σε παροχή ψήφου εμπιστοσύνης μετά τις 20 Αυγούστου.

Και δυστυχώς η χώρα μας εξαντλείται στα υστερικά τερτίπια της Ζωής και την ανεπάρκεια χειρισμών του Τσίπρα και της κυβέρνησής του (χαρ/κο παράδειγμα το κώλυμα που προέκυψε χθες τη νύχτα στη Διάσκεψη των Προέδρων για το πότε έπρεπε να εκκινήσει η διαδικασία της Ολομέλειας), όταν σήμερα στο απόγευμα θα δοθεί πολύ σημαντική μάχη στο Eurogroup, όπου ήδη σύμφωνα με το Reuters, ακούγονται σενάρια η Κομισιόν να προτείνει δάνειο-γέφυρα ύψους 6 δις ευρώ για την αποπληρωμή των υποχρεώσεων σε ΕΚΤ-ΔΝΤ, σκέψη που δυστυχώς φαντάζει λογική, γιατί αυτή τη στιγμή η χώρα δεν διαθέτει κυβέρνηση για να εφαρμόσει το μνημόνιο.

Τα πράγματα είναι απλά: Ακόμα κι αν γίνει το θαύμα και ο Τσίπρας στην προσεχή ψήφο εμπιστοσύνης εξασφαλίσει τη δεδηλωμένη (που συνταγματικά μπορεί να είναι ακόμη 120, αλλά πολιτικά υποχρεούται να είναι 151 εκ των πραγμάτων), θα πρέπει οπωσδήποτε να παρουσιάσει μέχρι τότε μια άλλη κυβέρνηση, προκειμένου η χώρα να αποφύγει τις εκλογές.

Η «ευρωπαϊκή» αντιπολίτευση έκανε, όπως όφειλε, το εθνικό της καθήκον και σε τρεις ψηφοφορίες κράτησε την χώρα στην ΕΕ και το ευρώ. Προφανώς κι αν τα πράγματα παραμείνουν έτσι, δεν υποχρεούται σε καμία περίπτωση να παράσχει ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση του Κατρούγκαλου, του Χαϊκάλη, του Πολάκη και λοιπών απίθανων. Το εσωκομματικό πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ, έτσι όπως έγιναν τα πράγματα, είτε θα λυθεί στο Κοινοβούλιο, είτε θα λυθεί από τον λαό.

Οι εκλογές φαντάζουν απευκταίο σενάριο, ωστόσο ο ίδιος ο Τσίπρας φαίνεται να το έχει δρομολογήσει. Αν ήθελε, θα μπορούσε ήδη να έχει απαλλαγεί από τους διαφωνούντες και την Ζωή, ωστόσο αφήνει τον ρου των πραγμάτων να καθορίσουν τις αποφάσεις του για μια υπόθεση που δεν αφορά την χώρα, αλλά αποκλειστικά εκείνον. Οπότε, όποια απόπειρα εκβιασμού της αντιπολίτευσης να παράσχει ψήφο εμπιστοσύνης ή να ζητηθεί η αποχή της από την ψηφοφορία, ώστε η κυβέρνηση να λάβει την ψήφο ανοχής των 120, θα συνιστά πολιτικό τυχοδιωκτισμό και δραπεύτευση από τις ευθύνες του.

Σε κάθε περίπτωση, οι αντοχές των θεσμών και της ομαλής λειτουργίας του δημοκρατικού πολιτεύματος έχει φτάσει στα άκρα όριά του. Ο τόπος πρέπει να έχει κυβέρνηση και αντιπολίτευση και είναι ευθύνη των πολιτικών δυνάμεων να εξασφαλίσουν την ισορροπία του εκκρεμούς. Στην περίπτωση που εκείνες κρίνονται ανήμπορες ή ανεπαρκείς, τον λόγο πρέπει να έχει ο λαός και μόνο..


- See more at: http://www.epikairo.gr